การทำเสน่ห์ คืออะไร

ตาม พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ.๒๕๕๔

“ ทำเสน่ห์ ก. ทำให้เพศตรงข้ามหลงรักด้วยวิธีการทางไสยศาสตร์. แม่คำของ “ทำเสน่ห์” คือ   ทำ “

“ไสยเวท, ไสยศาสตร์  [ไสยะเวด, ไสยะสาด] น. ตำราทางไสย, วิชาทางไสย.  แม่คำของ “ไสยเวท, ไสยศาสตร์” คือ   ไสย  ไสย- “

สรุปรวมความได้ว่า การทำเสน่ห์ คือ การทำให้เพศตรงข้ามหลงรักด้วยศาสตร์แห่งการหลับไหล ศาสตร์ลี้ลับทำในที่ลับตาคน ครอบงำดวงจิตอย่างไม่ทันรู้ตัว จริงๆ แล้วไม่ควรแปลว่า เพศตรงข้ามหลงรัก เพราะคาถาอาคมที่ใช้สามารถใช้ในเพศเดียวกันได้ จะชายกับชาย หรือหญิงกับหญิงได้เช่นกัน ตลอดจนไปถึงเรื่องอื่นๆ ที่ไม่ใช้ทำนองชู้สาวด้วย เช่น สำนักพุฒเวทย์เคยได้การติดต่อจากคนที่ทำงานราชการ ไม่อยากให้นานยย้ายเขาไปทำงานที่อื่นก็มาให้ช่วยทำพิธี พิธีที่ใช้นั้นก็มีคาถาทำเสน่ห์รวมอยู่ด้วย หรือ อยากให้นานย้ายแต่นายไม่ยอมเซ็นต์สักทีก็มาทำพิธีที่มีส่วนผสมคาถาทำเสน่ห์ ให้นายเชื่อฟัง โดยคาถาการทำเสน่ห์นี้ เจ้าพิธีจะกำหนดจิตให้นายจ้างเกิดความเมตตา แทนที่จะคิดแบบชู้สาวแบบเคสปกติ

      คำว่า การทำเสน่ห์ ในความหมายมีการกระทำเกิดขึ้น  “ทำ” และ “ไสยศาสตร์” คือ ศาสตร์ที่ใช้ในการทำ คือ ไสยศาสตร์ คำว่า “ไสย” มาจากคำว่า “เสยฺย” ในภาษาบาลี ซึ่งแปลว่า “ประเสริฐ” จึงทำให้แปลว่า “ไสยศาสตร์” ว่า เป็น “ศาสตร์อันประเสริฐ” บางท่านอธิบายว่า คำว่า “ไสย” มาจากคำว่า “ไสยาสน์” ซึ่งแปลว่า “นอน” และแปลคำว่า “ไสยศาสตร์” ว่าเป็น “ศาสตร์แห่งความหลับใหล”

          “ไสยศาสตร์ เป็นคำศัพท์ในภาษาไทย ซึ่งมีรากเดิมจากภาษาสันสกฤตจากศัพท์ของคำสมาสว่า “ไศฺวศาสฺตร” (อ่านว่า ฉัย-วะ-ฉาสฺ-ตฺระ)  ซึ่งแปลว่า “ศาสตร์ที่เนื่องด้วยจากพระศิวะ” หรือ “ศาสตร์ที่มาจากพระศิวะ”

       ไสยศาสตร์ นั้น มิใช่เรื่องไม่มีเหตุมีผล แต่เป็นเรื่องของการใช้ “อำนาจ” ซึ่งมีระบบของเหตุผล หลักการ แหล่งของอำนาจหรือความศักดิ์สิทธิ์ อุปกรณ์ และกระบวนการต่างๆ อันมีขั้นตอน เพื่อให้ได้มาซึ่งวัตถุประสงค์ ที่ผู้ประกอบพิธีตั้งความปรารถนาไว้ ปัจจัยต่างๆ ของพิธีกรรมทางไสยศาสตร์นั้น มีศูนย์กลางอยู่ที่ผู้ประกอบพิธี มิใช่เกิดขึ้นลอยๆ โดยที่ประกอบพิธีนั้น เป็นผู้ที่มีอำนาจสูงสุด สามารถบงการให้เกิดสิ่งต่างๆ ซึ่งอยู่นอกกรอบของเหตุผลของสามัญสำนึกของสามัญชนจะคาดหวังได้